Beyaza düşmek diye bir kavram olsaydı keşke… Bembeyaz bir düşün tam ortasına düşeriz bazen. Ayağımız kayar birden ve geriye doğru düşer gibi oluruz, şanslıysak son anda toparlanıveririz.

Beyaz bir sayfa açmaktan bahsetmek gibi yanılgılara düştüğümüz de olur kimi zaman. Beyazın sembolize ettiği kavramların günümüzdeki gerçekliğinden emin olamayıp vazgeçebiliriz o sayfayı açmaktan.

Masumiyet, saflık, bilgi, zerafet, iyilik gibi kavramları temsil etmesi gerekirken ‘ak’; adaletsizlik, hırsızlık, baskı gibi kötücül kavramları anımsattığından, beyazı ölümle ilişkilendiren Japonlara benzemiş olabiliriz.

Politikacılar da özellikle seçim kampanyalarında en çok beyaz gömleği tercih ettiklerine göre, ülkede kaybedilenler için yas tutuluyor olabilir. Döneme göre anlamların değişmesi mümkündür.

Diren beyaz gömlek!

Beyaz renk, karşılığını en mükemmel biçimde gömlekte bulur. Olmak isteyip olamadıklarımız, topluma uyum çabası, kendimiz gibi olma arzusudur beyaz gömlek. Gardrobumuzda hislerimize bu kadar saf tercüman olan başka bir giysi var mıdır?

Bir beyaz gömlek nelere kadirdir… “Beyaz renk çınlar, birdenbire anlaşılan sessizlik gibi” der Wassily Kandinsky. Beyaz gömlek de ne zaman çınlayacağını bilerek bekler. Grace Kelly giydiğinde klasik, Dokuz Buçuk Hafta filminde Kim Basinger’ın üzerinde seksi, Horses albümünün kapağı için Robert Mapplethorpe’un fotoğrafladığı Patti Smith’in üzerinde anarşist kimliğe bürünmeyi bilir.

Beyaz gömlek, direnişçidir. 11 Şubat, ABD ve Porto Riko'da otomotiv işçilerini temsil eden sendika United Automobile Workers (Birleşik Otomobil İşçileri) tarafından ‘beyaz gömlek günü’ olarak kutlanır. Mavi yakalı çalışanlarla beyaz yakalı çalışanların eşitliği bu kutlamayla vurgulanır.

Baştan Ayağa Beyaza Bürünmek

Baştan ayağa beyaza bürünmek, yaz aylarının şanındandır.

2015 İlkbahar-Yaz sezonunda da moda tasarımcıları kurala sadık kalıp, kadın ve erkekler için ‘beyazlara bürünmeyi’ sezonun en önemli akımlarından biri olarak podyuma taşıdılar.

Bu sezon beyazları giyerken belli kuralları izlemek yerine dokuları karıştırmak, çeşitli parçaları bir arada kullanıp katlı görünüm yaratmak ve farklı tonları kombinlemek, akımın temelini oluşturuyor.

Kadınlar için Victoria Beckham ve Ralph Laurent’in beyaz pantolon takımları, Donna Karan ve Wes Gordon’un ‘küçük beyaz elbise’ yorumları; erkek koleksiyonlarından Christopher Shannon’un anaroklarla kombinlediği bol şortlar ve Neil Barrett’in grafik ve desenlerle süslediği beyaz giysiler ilgi çekici. Mavi’de çeşit çeşit beyaz jean, COS’da ise hem kadın hem de erkekler için ‘temiz’ beyaz aksesuarlar bulmak mümkün.

Biz yine de beyaza kırılmayalım. Yeni modanın ‘herşeye rağmen beyaz kalmak’ olduğuna inanıp, direnelim kötülüğe. Dönemler gelir geçer, ak gerçek manasına kavuşur elbet.

Arzu Süzmen